Γενική Συνέλευση 2012

Ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός και η δράση των επιχειρήσεων στην κατεύθυνση αυτή, είναι το θέμα της Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς.

Οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και στην Ευρωζώνη σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις της χώρας για ανάπτυξη, με σκοπό την έξοδο από την οικονομική κρίση, θα αναλυθούν ως θέμα στις εργασίες της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς που θα γίνει την Τετάρτη 23 Μάιου 2012 και ώρα 18.45 στο Μέγαρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς.

Μετά την εισήγηση-ομιλία του Προέδρου του Δ.Σ. κ. Δημήτρη Μαθιού, πάνω στο κεντρικό θέμα της συζήτησης θα ακολουθήσουν ομιλίες:

Του κ. Πάνου Καρβούνη Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.
Του κ. Αλκιβιάδη Καλαμπόκη Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ελληνικού Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου.
Του κ. Γεωργίου Κασιμάτη Πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς.

Ο κ. Δημήτρης Μαθιός:

Πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως οι ημέρες αλλά και οι ώρες που περνάμε, ως επιχειρήσεις, μαζί με την οικονομία της χώρας επιβάλλουν περίσκεψη και προβληματισμό. Επιβάλλουν σθένος σοβαρότητα, αναθεώρηση των αξιών και των στόχων. Η υπόθεση της οικονομίας είναι υπόθεση εθνική. Και η στάση όλων μας θα κριθεί όχι μόνο ως προσφορά προς την οικονομία. Θα κριθεί και ως προσφορά και βοήθεια προς την πατρίδα μας. Διαλέξαμε να συζητήσουμε σήμερα ως κεντρικό θέμα την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις τυχόν επιπτώσεις στην πορεία αυτή από την συγκυρία στην ευρωζώνη όπου πρωταγωνιστεί και η Ελλάδα μαζί με τις χώρες του Νότου και καλέσαμε να μας παρουσιάσουν την εικόνα των εξελίξεων οι έγκυροι ομιλητές που θα ακολουθήσουν για τρεις λόγους. Πρώτον γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ηγέτες της και οι επικεφαλής της, μας στέλνουν με κάθε τρόπο μηνύματα που έχουν να κάνουν με την λύτρωση της οικονομίας μας από τα δεινά της κρίσης. Έχουν να κάνουν όχι μόνο με τις υποχρεώσεις μας, αλλά και με τους δρόμους που οφείλουμε να πάρουμε για να συγχρονίσουμε τον βηματισμό μας και με τα άλλα Κράτη-μέλη της μεγάλης Ευρωπαϊκής μας οικογένειας. Και εδώ τίθεται το πρώτο ερώτημα. Έχουμε πάρει τα σωστά μηνύματα; Έχουμε αξιολογήσει σωστά αυτά που πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε όχι μόνο τις επιχειρήσεις μας, αλλά και την οικονομία και τον τόπο μας; Δεύτερος λόγος που υπογραμμίζει την σοβαρότητα του θέματος είναι, τι μπορεί να συμβεί στον τόπο εάν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μηνύματα που μας στέλνουν και δεν τα αξιολογήσουμε με σωστό τρόπο και την κατάλληλη στιγμή. Και ο τρίτος λόγος είναι, να προβληματιστούμε για το τι θα συμβεί σε όλους μας, εάν χάσουμε τον βηματισμό μας ως επιχειρηματίες. Τι θα συμβεί αν στερήσουμε από τις επιχειρήσεις μας το οξυγόνο που προσφέρει κάθε μορφή δράσεώς. Όχι μόνο μέσα στη χώρα, αλλά και έξω από αυτήν. Θυμάμαι τον καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο που συνήθιζε να μας λέει UOMO AVRTITO MEZZO SALVATO δηλαδή «Άνθρωπος που προειδοποιείται έχει μισοσωθεί». Γιατί τον θυμάμαι; Γιατί απλούστατα και εμείς έχουμε προειδοποιηθεί. Έχουμε ήδη πάρει το μήνυμα, ότι η Ελλάδα της Ευρώπης, η Ελλάδα του ευρώ, έχει όχι μόνο τον χώρο της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και μέσα στην Ευρωζώνη. Και μας λένε με κάθε τρόπο και με κάθε τόνο, ότι η παραπέρα πορεία μας και η έξοδός μας από την κρίση είναι κυρίως στο δικό μας χέρι. Αυτό το μήνυμα με έχει προσωπικά οδηγήσει σε σοβαρές σκέψεις. Σε πολύπλευρο προβληματισμό. Και τις σκέψεις αυτές θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Μεταφέροντάς σας βεβαίως τον προβληματισμό μου ασφαλώς και θα ξεκινήσω από το οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε και αναπνέουμε επιχειρηματικά. Και δεν αρνούμαι ότι ζούμε μέσα σε ένα οικονομικό περιβάλλον εντελώς αντιπαραγωγικό. Δεν αρνούμαι ότι το οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπνέουμε, αντιμάχεται αντί να ευνοεί το επιχειρηματικό κλίμα, που χρειαζόμαστε αυτή την εποχή. Δεν παραβλέπω το δυσβάστακτο χρέος των περίπου 300 δις ευρώ, που αγγίζει το 120% του ΑΕΠ. Δεν παραβλέπω ακόμη ότι βαδίζουμε στον έκτο χρόνο της ύφεσης με ένα 6% τους πρώτους μήνες του 2012. Δεν κρύβω την αγωνία μου όταν βλέπω ότι το ΑΕΠ έχει να μεταβληθεί με θετικό πρόσημο από το 2008. Δεν μπορώ να μην ανησυχήσω για το αποτέλεσμα των εκλογών. Που είναι αποτέλεσμα οργής του λαού. Ενός λαού καταδικασμένου να πληρώνει με τους φόρους του την ανικανότητα των πολιτικών να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Να συρρικνώσουν το κράτος. Να μειώσουν τις απαιτήσεις του κράτους σε δαπάνες και να δώσουν τους πόρους αυτούς στην ανάπτυξη. Από την οποία κερδίζει όλη η Ελλάδα. Αυτήν την ανικανότητα της παλαιοκομματικής συμπεριφοράς των πολιτικών πληρώνουμε σήμερα βαδίζοντας στο άγνωστο. Βαδίζοντας εκεί που δεν υπάρχει ανάπτυξη. Που δεν υπάρχει μέλλον. Τα έχουμε πει αυτά όλα στην πολιτεία και στους πολιτικούς . Αλλά κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Δεν δικαιούμαι και δεν δικαιούμαστε λοιπόν να εθελοτυφλούμε μπροστά στα όσα έχουμε υποστεί από την έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου με την Πολιτεία εδώ και χρόνια. Διαλόγου ειλικρινούς, εποικοδομητικού και κυρίως με συνέχεια και συνέπεια. Αυτός ο διάλογος δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχουν και τα κίνητρα εκείνα που θα βοηθούσαν την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και τελικά της οικονομίας του τόπου. Τα κίνητρα που έχουμε εκθέσει με διαβήματά μας στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και όλα μαζί συνθέτουν το αυτονόητο. Τι δηλαδή;

Ένα φορολογικό περιβάλλον που να ενισχύει τις επενδύσεις και να έχει αναπτυξιακά χαρακτηριστικά και όχι μόνο τα γνωστά φοροεισπρακτικά.

Μια σταθερή φορολογική πολιτική που να ξέρεις τι σου ξημερώνει τα επόμενα χρόνια που καλείσαι να κάνει επενδύσεις.

Να ξέρουμε που μπορούμε να χτίσουμε τις μονάδες μας χωρίς να μας ανακαλούν τις άδειες γιατί αλλάζουν συνεχώς τα πολεοδομικά σχέδια.

Να αισθανόμαστε ως επιχειρήσεις της Αττικής ότι δεν είμαστε μιάσματα στην οικονομία και ότι έχουμε τα ίδια δικαιώματα στις αδειοδοτήσεις που έχουν όλες η επιχειρήσεις της χώρας. Όλοι γνωρίζουμε ότι εδώ και 40 χρόνια από το άθλιο καθεστώς του Διατάγματος 84 του 1984 που ανακλήθηκε μόλις το 2005 και μέχρι σήμερα έχουμε προβλήματα ακόμη και στον εκσυγχρονισμό μας έστω και αν πρόκειται για την προστασία του περιβάλλοντος.

Να περάσουν στα χέρια του ιδιωτικού τομέα οι ελεγκτικοί μηχανισμοί για να αποφεύγεται η ταλαιπωρία και η περιπέτεια μας στις κρατικές υπηρεσίες.

Να διευκολυνθούν όσο γίνεται οι εξαγωγές από το Τελωνείο μέχρι την είσοδό τους στις χώρες προορισμού.

Να τελειώνουμε επιτέλους μια και καλή με τις πολιτικές των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και με τα επιδόματα των ανθυγιεινών επαγγελμάτων ώστε να χτίσουμε ένα νέο πλαίσιο πραγματικά ανταγωνιστικού εργασιακού κόστους.

Ανεξάρτητα όμως από τα προβλήματα που περιέγραψα και που απασχολούν όλους μας το πρώτο πράγμα που νομίζω ότι πρέπει να σκεφτούμε στην σημερινή συγκυρία που ζούμε είναι το εξής. Ποια είναι πράγματι η χώρα μας και ποιος είναι ο πραγματικός χώρος δράσεώς μας; Που πρέπει να τελειώνουν, για μας, δηλαδή την επιχειρηματική κοινωνία, τα σύνορα της χώρας; Εάν πιστέψουμε ότι τα σύνορά μας είναι μόνο αυτά που γνωρίζουμε ως έθνος, τότε θα καταστούμε ανήμποροι να προσφέρουμε αυτά που έχει ανάγκη η χώρα και περιμένει από εμάς το Έθνος μας. Είναι λάθος νομίζω, να περιοριζόμαστε μόνο στον εθνικό φυσικό μας χώρο. Είναι λάθος να μην βλέπουμε ως επιχειρηματικό χώρο, ως επενδυτικό χώρο, ως εξαγωγικό χώρο και ως αγορά, ολόκληρο τον πλανήτη. Είμαστε Έλληνες επενδυτές. Δεν είμαστε οι επενδυτές της Ελλάδας μόνο. Και ως Έλληνες επενδυτές μπορούμε και πρέπει να έχουμε παρουσία παντού. Και στις γειτονικές μας χώρες. Και στην Ευρώπη. Και στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική και στην Κίνα και στην Ινδία. Και σε κάθε χώρα από αυτές που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν αυτό που μπορούμε να δημιουργήσουμε εκτός Ελλάδος τώρα. Τώρα που ίσως η ταχύτητα που ακολουθεί η οικονομία μας δεν μας επιτρέπει να φτιάξουμε περισσότερα εντός των συνόρων μας. Αυτά όμως που θα δημιουργήσουμε και αυτά που θα καταφέρουμε θα είναι τα αποτελέσματα των Ελλήνων επενδυτών. Των Ελλήνων επιχειρηματιών. Τα αποτελέσματα που τελικά θα ευνοήσουν και την δική μας χώρα. Θα ευνοήσουν και την δική μας οικονομία, όταν εκείνη πάρει την πραγματική πορεία της ανάπτυξης. Δεν έχουμε το δικαίωμα ως επιχειρηματική κοινωνία να ισοπεδωνόμαστε από τα, υπαρκτά πράγματι, πολιτικά προβλήματα και το αρνητικό οικονομικό περιβάλλον της χώρας μας. Βεβαίως και θα ήταν ευχής έργον, τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Διερωτώμαι όμως. Μήπως η συγκυρία των οικονομικών εξελίξεων είναι αυτή που πρέπει να μας προβληματίσει για να δούμε όχι μόνο την χώρα αλλά και τον χώρο που μας ανήκει; Κατ αρχάς μέσα στην Ευρώπη. Αλλά ευρύτερα και στον υπόλοιπο επιχειρηματικό χώρο του πλανήτη, όπου η Ευρωπαϊκή παρουσία είναι ήδη έντονη. Γιατί να μην ακολουθήσουμε την ταχύτητα των οικονομιών της Ευρώπης που έχουν έντονη εξωστρέφεια; Γιατί κατ ανάγκη πρέπει να ακολουθούμε την μειωμένη ταχύτητα της δικής μας οικονομίας, στα περιορισμένα Ελληνικά σύνορα; Γιατί να μην φτιάξουμε τους δικούς μας επιχειρηματικούς ορίζοντες; Ορίζοντες πιο πέρα από αυτούς που μπορεί αυτή την στιγμή να δει η ελληνική οικονομία. Μέχρι τότε όμως, δεν επιτρέπεται να υποχωρούμε στις προκλήσεις. Δεν επιτρέπεται να αδρανοποιούμεθα στα προβλήματα και στα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν. Δεν επιτρέπεται να περιμένουμε μόνο τα πράγματα και οι εξελίξεις να μας οδηγήσουν έξω από το καβούκι μας. Έχουμε υποχρέωση πρώτοι να βγούμε από το καβούκι αυτό και να βαδίσουμε στους δρόμους που μας δείχνουν ήδη οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δρόμοι υπάρχουν και είναι ανοιχτοί. Εμείς πρέπει να προλάβουμε να τους περπατήσουμε. Να τους τρέξουμε. Τότε θα μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα από το να μείνουμε στη δυσαρέσκειά μας και στην αντίδρασή μας. Στην κλάψα μας όπως λέει και ο λαός. Δεν μας επιτρέπεται ο ρόλος αυτός. Είμαστε ταγμένοι στο δρόμο της δράσης. Αρκεί να αναθεωρήσουμε όπου και όσο χρειάζεται τις αξίες μας. Και να πορευθούμε επιχειρηματικά, με τόλμη, με σθένος με ηθικές αξίες και με όραμα για την παραπέρα προκοπή του τόπου μας.

Ο κ. Αλκιβιάδης Καλαμπόκης:

Τα μέτρα οικονομικής λιτότητας που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας, μετά την υπογραφή των δυο οικονομικών προγραμμάτων- Μνημονίων Συνεννόησης αναδεικνύουν την ανάγκη μετάβασης σε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο.
Η ανάπτυξη δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στις δαπάνες του δημοσίου αλλά και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του ιδιωτικού τομέα Αυτό συνεπάγεται την ενίσχυση της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, τη διασφάλιση δηλαδή παραγωγικών δραστηριοτήτων με διεθνή αξία Οι εξαγωγές αποτελούν έναν από τους πλέον δυναμικούς κλάδους που μπορούν να αντισταθμίσουν και να εξαλείψουν τις απώλειες από τη συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης.

Σε άλλα σημεία της ομιλίας του ο κ. Καλαμπόκης τόνισε μεταξύ άλλων:

Η αγορά. Επέκταση του ελληνικού εμπορίου σε νέες αγορές – στόχο όπως τις χώρες του Αραβικού κόσμου, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Κίνα, τη Βραζιλία, τη Νότια Αφρική κα, αλλά και τις παραδοσιακές αγορές της Ε.Ε.

Ο κλάδος. Διαρκής υποστήριξη των βασικών κλάδων του εξαγωγικού εμπορίου (π.χ. τρόφιμα – ποτά, δομικά υλικά κα) και ενίσχυση ενεργειών του Οργανισμού και σε άλλους κλάδους, όπως η ένδυση – γούνα, υψηλή τεχνολογία, καλλυντικά, ενέργεια κλπ.

Η Περιφέρεια. Συνεργασία με τις Περιφέρειες της Ελλάδος, τα Εμπορικά και Βιομηχανικά Επιμελητήρια και τους Συνδέσμους Εξαγωγέων για την οργάνωση business plan που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ΜμΕ ανά Περιφέρεια και Νομό, βασιζόμενο πάντα στις πρακτικές του Regional Marketing (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Περιφέρεια Κρήτης).

Η επιχείρηση. Προτεραιότητα μας να υποστηρίζουμε με τις δράσεις μας τις ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις για την ανάπτυξη της εξωστρέφειας τους.