Νέα εκβιομηχάνιση για την ανάπτυξη και το αύριο της οικονομίας

Οι κλάδοι της παραγωγής με πρώτους εκείνους της μεταποίησης είναι εδώ. Εδώ με την αποφασιστικότητα και την τόλμη που απαιτείται για να  ανταποκριθούν στο κάλεσμα των μεταρρυθμίσεων που επιβάλλονται.
Των μεταρρυθμίσεων, του εκσυγχρονισμού και των καινοτομιών που μας φέρνουν τα μηνύματα των καιρών από το σύνολο των εξελίξεων εντός της  παγκόσμιας οικονομίας. 

Η βιομηχανία είναι παρούσα και έτοιμη να  δηλώσει την μαχητικότητά  της παρά τις διαδοχικές κρίσεις με κορυφαίες αυτή της πανδημίας, και την ενεργειακή.
Ειδικά την ενεργειακή η επίθεση λόγω της οποίας κορυφώνονται και οι  φόβοι στασιμοπληθωρισμού σε συνδυασμό με τα έντονα φαινόμενα μεταβολών και ανατροπών σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό είναι που πολλές φορές παγώνει οραματισμούς προς δυναμικούς ορίζοντες. 

Εμείς βέβαια, ως παραγωγική τάξη της οικονομίας, παραμένουμε και θα παραμείνουμε  αμετακίνητοι στο δόγμα ότι οι κρίσεις στην οικονομία δεν προκαλούν μόνο προβλήματα. Φέρνουν και ευκαιρίες. Ευκαιρίες για να γίνουν τα παραπέρα βήματα.

Και στην Ελλάδα μοναδική ευκαιρία της κρίσης με στόχο την έξοδο και την ανάπτυξή μας είναι να μετατρέψουμε την φοροεισπρακτική μας  φορολογική πολιτική σε σταθερό αναπτυξιακό εργαλείο.
Η φορολογική μας πολιτική πρέπει να αποκτήσει ισχυρά αναπτυξιακά χαρακτηριστικά. Και μόνο μέσα από αυτά θα είμαστε σε θέση να μιλάμε για κίνητρα ανάπτυξης. Δεν νομίζουμε ότι απαιτούνται άλλες σκέψεις και επιλογές.

Δεν θα χρειαστεί άλλο εργαλείο, αν εφαρμοστεί μακροπρόθεσμα και σωστά η επιβαλλόμενη διαχείριση των κατά καιρούς Κοινοτικών πόρων ανάπτυξης όπως τα προγράμματα ΕΣΠΑ και ενίσχυσης των οικονομιών από κρίσεις και φαινόμενα πανδημίας όπως η κεντρική φιλοσοφία του Ταμείο Ανάκαμψης και Ανασυγκρότησης.
Εάν από εδώ και στο εξής και ειδικά στην επόμενη 3ετία χαθεί, ως χρόνος για την οικονομία, (με πιθανή κακοδιαχείριση των δυνατοτήτων που μας απομένουν) η συγκυρία καλής πορείας της από την ενίσχυση της και με πόρους της Ε.Ε. ώστε να συμπληρώσουμε όλο το πολύχρονο επενδυτικό μας κενό ας ξεχάσουμε όχι μόνο την ανάπτυξη αλλά και την ανάκαμψης.

-Ο μετασχηματισμός της οικονομίας απαιτεί να ξεκαθαρίζει το τοπίο της οικονομίας όχι μόνο στις χρονιές της θετική της πορείας και των ενδείξεων παραπέρα  ανάπτυξης αλλά για μια 10ετία τουλάχιστον. Και ο μοναδικός δρόμος γι’ αυτό είναι η ενίσχυση των βιομηχανικών επενδύσεων Είναι η εκβιομηχάνιση. Είναι η ανασυγκρότηση σχεδίων και στόχων.

-Ορίζοντες στην οικονομία, εντός των οποίων τα όρια επιχειρηματικής παρουσίας του κράτους σε στρατηγικούς τομείς θα είναι αποσαφηνισμένα. Με τρόπο που να διασφαλίζουν ίση μεταχείριση μεταξύ κράτους και ιδιωτικής πρωτοβουλίας Αυτά απαιτεί η πραγματική οικονομία του τόπου, στις συνθήκες της επόμενης μέρας από τη κακή σημερινή οικονομική συγκυρία.

-Ορίζοντες σταθερότητας και κανόνων για μακροπρόθεσμες δράσεις στην παραγωγή, στις εξαγωγές, στην καινοτομία και τις απαιτήσεις της τεχνολογίας.

-Ορίζοντες όμως χωρίς μεταβολές παρεμβάσεις και παρεμβολές της πολιτικής στην οικονομία όχι από αντικειμενικές ανάγκες αλλά ως θέσεις επιβαλλόμενες από ιδεολογήματα. Απαράδεκτα ιδεολογήματα που ανατρέπουν μόνο για να ανατρέψουν αυτό που υπάρχει. Ανατροπές μόνο για να δικαιολογούν την όποια πολιτική αλλαγή στην πολιτική μας σκηνή.